‘t verlangen naar ons
in fermate van mijn adem
ga ik de sporen na
die jouw mond heeft ingegraven
in ’t verlangen van mijn vlees
dáár waar mijn verlaten poriën
jou zoeken en bruggen bouwen
over dewelke jij weerkeren kunt
om samen het verloren paradijs
nieuw te ontdekken
sunset 15-08-2007
Reacties op dit gedicht
| honingbijtje: | Woensdag, augustus 15, 2007 10:33 |
| Heel erg mooi, soms zou je alles in een fermate willen stoppen om hem dan oneindig aan te houden, hoewel de reprise ook welkom is. liefs honingbijtje |
|
| Tweety-ysje: | Woensdag, augustus 15, 2007 09:40 |
| kei lief xxx | |
| Code-Y: | Woensdag, augustus 15, 2007 09:19 |
| wat lieffig =) bestwel diepgaand gedicht zeg :) super! DJ-Code Y |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, augustus 15, 2007 08:53 |
| wauw wat een prachtige liefde heel mooi gebracht | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||