Geschaadt
Geschaadt
En toen werd in mijn pril ontluiken,
de droom verdreven.
Een keiharde ego-realiteit,
strooide slecht zaad.
de droom verdreven.
Een keiharde ego-realiteit,
strooide slecht zaad.
Een rivier splitste zich
als een waaier voor mij uit.
Ik viel op het droge,
tussen duizenden levensaders,
die dartelden langs mijn
gesloten schelp.
gesloten schelp.
Mijn verlangens in desillusie gevangen.
Onbegrepen met geschaadt vertrouwen,
gluurde ik naar onbezorgdheid.
Verlangend naar puurheid,
wilde ik mijn droom terug,
om te worden tot werkelijkheid.
Reacties op dit gedicht
| Dreamlover: | Donderdag, augustus 16, 2007 11:39 |
| Heeel diep gedicht. Wat ik wederom met bewondering heb gelezen. Veel liefs Dreamlover |
|
| ReBelle: | Donderdag, augustus 16, 2007 11:01 |
| Geschaadt moet zijn Geschaad. | |
| x*-Dwergje-*x: | Donderdag, augustus 16, 2007 10:36 |
| mooi geschreven vecht voor die droom dan kom je er wel... sterkte liefs -xxx- dwergje |
|
| sunset: | Donderdag, augustus 16, 2007 10:34 |
| Voelbaar droef pijnvol verlangen dit. Liefs en mijn oprechte genegenheid, sunset PS: Mag het hier ook ''geschaaD'' zijn (zonder ''t''). |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ReBelle | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||