Na-gedachten
Het is de kriebel in mijn onderbuik
die zegt dat het kán.
Ik wist, maar toch, ik sloot mijn ogen
leunde achterover en toverde
als het ware - mijn eigen angst
met een glimlach om mijn mond
die zegt dat het kán.
Ik wist, maar toch, ik sloot mijn ogen
leunde achterover en toverde
als het ware - mijn eigen angst
met een glimlach om mijn mond
Niet naïef, maar bemind,
-bemind door vaardige handen,
zachte lippen en liefdevolle ogen
blikken vol bewondering,
ingesloten door een warm lichaam
dat brandde als die van mij
-bemind door vaardige handen,
zachte lippen en liefdevolle ogen
blikken vol bewondering,
ingesloten door een warm lichaam
dat brandde als die van mij
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Donderdag, augustus 16, 2007 20:38 |
tsja... het is mooi zolang het mooi is. soms daarna nog... kus! (pssst... dat brandde als DAT van mij) |
|
| sensi: | Donderdag, augustus 16, 2007 20:06 |
| Het kàn, - denk ik .. misschien .. "ingesloten door een warm lichaam dat brandde als die van mij" Heel mooi dit! Lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||