besef

Voorzichtig besef ik dat je weg bent.

Na ruim zes jaar besef ik dat je niet meer bent,

kijk ik naar je foto, en kan tranen laten stromen.

Praat ik tegen je graf, leg mijn levensverhaal bij je neer.

Nu pas zie ik wie je was, waarom je er was.

Kijk je nog op me neer, en zie je dat ik je nodig heb?

Zacht maar doordringend galmt het in m'n hoofd,

verlang ik naar je armen om me heen,

besef ik hoe erg ik je mis.

kijk ik naar hoe je

opstijgt.

Jaap

* 27.02.'85

† 01.08.'01

Geschreven door

Nemesis

Reacties op dit gedicht

Nemesis vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

remie:	Vrijdag, augustus 17, 2007 11:32
tijd is er niet aan gebonden om te rouwen...herinneren is goed...liefs remie

Ria Klein Herenbrink Raira:	Vrijdag, augustus 17, 2007 09:06
verdrietig maar intens mooi verwoord liefs Ria

lexx:	Vrijdag, augustus 17, 2007 08:23
Dan tikt de tijdklok geheel anders ja ..:) Mooi! Kus!

Over dit gedicht

Auteur: Nemesis
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 17 augustus 2007
Thema's: [Dood] [Familie] [Toekomst]