Kleuren in Coma
Ik ken liefde,
zie rood.
Ik ken hoop,
zie wit.
Ik ken haat,
Zie zwart.
Ik ken pijn,
Kan er geen kleur aan geven,
zie wit, blauw, geel, ...
In coma,
zag ik de mooiste kleuren,
Alles in pastil,
geen uitgesproken kleur,
Stemmen,
Allemaal zo lief,
zo zweverig, zo zacht...
Waarom hebben jullie mij terug
gehaald?
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Zaterdag, augustus 18, 2007 20:22 |
| Prachtig in verwoordingen. Pijn is soms als een wolk voorbijdrijvend en wat dan rest is de herinnering. Liefs van Marousia | |
| lonely 1: | Zaterdag, augustus 18, 2007 09:58 |
| mooi verwoord, en iedereen ervaart dit op zijn eigen manier denk ik, ik denk dat ela gelijk heeft met die ''overgang'' tussen leven en dood, dus begrijp ik ook jouw schrijven over kleuren die verbleken tot pastel, mss is dit dan ook de overgang van de kleuren van fel (leven) naar pastel (coma)en daarna weer fel(in het leven na de dood)? ik heb het nog niet meegemaakt, dus ik weet het echt niet, maar dat denk ik na jouw gedicht en de reacties die er staan:) liefs, lonely 1 |
|
| Darcy Avel: | Zaterdag, augustus 18, 2007 09:48 |
| mooi verwoord, xx, |
|
| Ikke77: | Zaterdag, augustus 18, 2007 09:36 |
| Ela heeft mischien ook al in coma gelegen en het anders ervaren dan ik, ik wil niets opdringen gewoon mijn gevoelens neer zetten... | |
| jankroon1988: | Zaterdag, augustus 18, 2007 08:58 |
| hey ela, wees niet zo''n smartass, klinkt toch mooi | |
| Ikke77: | Zaterdag, augustus 18, 2007 00:57 |
| Weet het Ela, maar als je ''kunt gaan'' zijn ze allemaal zo mooi die kleuren, ze gaan precies allemaal meer naar het wit toe, pastel.... Met mijn pijn nu zijn zo onder mijn ogen weer allemaal zo fel!!! |
|
| ela: | Zaterdag, augustus 18, 2007 00:38 |
| Pijn kent geen kleur het is een grimas. In coma is het pastEl niet bleek of niet fel het is en overgang. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ikke77 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||