door diepe dalen
Alleen lig ik hier in een ravijn
Niemand kan me bereiken
Ze durven niks te zeggen
Ze durven alleen te kijken
Niet wetend hoe iemand te troosten
Die is verkracht
Iedereen dacht dat ik ontzettend sterk was
Dit hadden ze niet van me verwacht
Maar ik kan er niks aan doen
Ik heb zoveel pijn
Ik ga door diepe dalen
En zit momenteel in een diep ravijn
Niemand die mijn hand kan pakken
Ze durven alleen te kijken
Het duurt niet lang meer
Dan zal ik onder deze pijn bezwijken
Reacties op dit gedicht
| (im)mortal: | Dinsdag, juli 15, 2003 14:44 |
| dit is al een jaartje geleden maar toch wil ik je uit de diepte halen misschiens moet dat nu niet meer maar anders kan je altijd met me praten grote knufffff mortal |
|
| mariska: | Donderdag, februari 21, 2002 11:53 |
| ik wil je helpen uit je ravijn. ik kan niet tege mensen die alleen toekijken en zo ben i kniet. ik wil je echt heel graag helpe | |
Over dit gedicht
| Auteur: lovertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||