Oude Eik
Oude Eik
Als de oude eik kon praten.
Dan zou hij praten over oorlogen en rampen.
En over dode burgers en soldaten.
Als de oude eik kon spreken.
Dan zou hij spreken over geliefden, die in zijn schaduw lagen.
En elkaar liefdevol in de ogen keken.
Maar de oude eik spreekt niet, die zwijgt altijd.
Geen mens kijkt naar hem om, men gaat aan hem voorbij.
Hij is een monument van eenzaamheid.
Als de oude eik kon praten.
Dan zou hij praten over oorlogen en rampen.
En over dode burgers en soldaten.
Als de oude eik kon spreken.
Dan zou hij spreken over geliefden, die in zijn schaduw lagen.
En elkaar liefdevol in de ogen keken.
Maar de oude eik spreekt niet, die zwijgt altijd.
Geen mens kijkt naar hem om, men gaat aan hem voorbij.
Hij is een monument van eenzaamheid.
Reacties op dit gedicht
| Hugo Serwy: | Dinsdag, februari 19, 2002 20:48 |
| Een prachtig gedicht, over de monumentale natuur! Groeten, Hugo. |
|
| Hugo Serwy: | Dinsdag, februari 19, 2002 20:48 |
Over dit gedicht
| Auteur: Theo Hakvoort | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||