Er moet iets gezegd worden
iets eruit dat binnen zit,
maar wat weet ik even niet,
leven is soms een aparte rit.
Ik voel me niet dood,
ben niet persé een eenzame rakker,
het is alsof ik slaap,
mijn emoties zijn nog niet wakker.
Zo'n dof gevoel vanbinnen,
alles komt wel bij je aan,
maar welke je aandacht mag winnen,
je gevoel staat er enkel bij en kijkt je aan.
Alsof het een dag op vakantie is,
het geniet even van een wereld,
anders dan ons eigen,
waar het ook is en geluk kan verkrijgen.
Ik ben vandaag maar even dof denk ik,
dat is opzich niet erg misschien,
maar voel me liever slecht toch,
maar ja wie weet wat ik verdien.
Mijn emoties zijn in elk geval een zooitje,
hebben de tijd nodig om te ordenen,
misschien dat ik daardoor dof ben,
ik kan er gewoon geen wijs uit worden.