Parijskus
Ze kust me toe
de merels vliegen verder
er ligt geen hooi meer
op de opgehoogde stenen
de merels vliegen verder
er ligt geen hooi meer
op de opgehoogde stenen
Door akkers liepen we
waar de natuur zong
en Parijs aan
onze voeten lag
waar de natuur zong
en Parijs aan
onze voeten lag
We gingen en stonden
dwaalden door avondlicht
waar het uitzicht versmalde
in het zicht
dwaalden door avondlicht
waar het uitzicht versmalde
in het zicht
Ze was zomer naar de regen
mals en niet te grof
even las ik weer de brieven
waar in ze zei
mals en niet te grof
even las ik weer de brieven
waar in ze zei
Dat liefde niet onmogelijk was
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Woensdag, augustus 22, 2007 23:06 |
| prachtige beelden komen op...zeker Parijs;) stevige groet willem |
|
| Klaes: | Woensdag, augustus 22, 2007 19:49 |
| een lekkere.. groets/klaes |
|
| mienke: | Woensdag, augustus 22, 2007 00:30 |
| Fantastisch gedicht. Weltruste |
|
| fortuna: | Woensdag, augustus 22, 2007 00:25 |
| werd het toch nog een French Kiss? :);) Spannend... Liefs |
|
| no-more-less: | Woensdag, augustus 22, 2007 00:23 |
| hmmmm, wat heerlijk om te lezen sweets, no-more-less |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||