stemmen
Ik weet niet wat ik voel.
Ik weet niet waar ik op doel.
Ik weet niet hoe lang ik nog mag.
Mischien zeg ik morgen wel dag.
Ik heb weer stemmen in mijn hoofd.
Een stem die mij iets beloofd.
Ik moet er wel iets voorterug doen.
Zachtjes roept hij,Jeroen.
Hij roept steeds dat ik dood moet.
Echt, dat voelt niet goed.
Maar wie moet ik het nou zeggen?
Hoe moet ik dit uitleggen?
Iedereen zal me verafschuwen.
Iedereen zal me van zich af duwen.
Want mensen vinden mij dan een gek.
want het is nog steeds taboe, het heeft in de maatschappij nog geen plek.
Ik weet niet waar ik op doel.
Ik weet niet hoe lang ik nog mag.
Mischien zeg ik morgen wel dag.
Ik heb weer stemmen in mijn hoofd.
Een stem die mij iets beloofd.
Ik moet er wel iets voorterug doen.
Zachtjes roept hij,Jeroen.
Hij roept steeds dat ik dood moet.
Echt, dat voelt niet goed.
Maar wie moet ik het nou zeggen?
Hoe moet ik dit uitleggen?
Iedereen zal me verafschuwen.
Iedereen zal me van zich af duwen.
Want mensen vinden mij dan een gek.
want het is nog steeds taboe, het heeft in de maatschappij nog geen plek.
Reacties op dit gedicht
| zanne: | Woensdag, augustus 22, 2007 17:44 |
| jip een vriend ofzo maar schrijf werkt ook mensen zeggen ook wel is niet teveel overna denken maar bij mij werkt het juist als ik er heeeeeeeel veel over nadenk suc6 ps mooi gedicht |
|
| Free@Bird: | Woensdag, augustus 22, 2007 16:31 |
| droef gedicht misschien helpt het om met iemand te praten die je vertrouwt! sterkte liefs, kerima |
|
Over dit gedicht
| Auteur: smullie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||