Slot
Ik was mijn handen
Voor de zoveelste keer
Niets is zuiver meer hier
Je spreekt van liefde
Zoals ik die nooit vond
Tussen je levenslijnen
Probeer te lezen tussen de regels
van je lichaamstaal
heb echter je taal nooit begrepen
Ik heb ons sprookje uit
Je kent het slot
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Donderdag, augustus 23, 2007 14:35 |
| erg mooi en droef gedicht. liefs, kerima |
|
| Melski: | Donderdag, augustus 23, 2007 13:30 |
| Ooh damn Evi die laatste 2 zinnen, zo MOOI! Ik heb ze ook in m''n msnnaam, als je het niet erg vind... Echt zo mooi geschreven dit! gr. Melski |
|
| no-more-less: | Donderdag, augustus 23, 2007 11:04 |
| heel mooi verwerwoord, klare taal sweets, no-more-less |
|
| honingbijtje: | Donderdag, augustus 23, 2007 11:04 |
| Hoe pijnlijk en herkenbaar. Sterkte en liefs honingbijtje |
|
| Oorlam: | Donderdag, augustus 23, 2007 09:37 |
| ...elk eind is gelukkig een nieuw begin | |
| lommert: | Donderdag, augustus 23, 2007 09:10 |
| zo kan het gaan...het gedicht is duidelijk genoeg;) liefs willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||