twee vogels
Ik mag het zeggen in een uur,
of misschien toch niet helemaal.
Ik mag het morgen zeggen,
of misschien wanneer de winter start.
Maar wanneer dat speciale moment komt,
de moment wanneer ik het eindelijk doe.
Beloof me dan, mijn schat, dat je nooit vergeet,
dat ik het alleen maar zeg tegen u.
Maar ik vind dat het nu toch de moment is
om het je te zeggen.
Ik wil dus zeggen.
Ik hou van je nu!
Ik hou van je morgen!
En ik hou van je elke dag!
Wat er ook gebeurt,
Wat de tijd ons ook brengt.
Wij zijn twee vogels, eindelijk tesamen.
En tesamen openen we onze vleugels!!
of misschien toch niet helemaal.
Ik mag het morgen zeggen,
of misschien wanneer de winter start.
Maar wanneer dat speciale moment komt,
de moment wanneer ik het eindelijk doe.
Beloof me dan, mijn schat, dat je nooit vergeet,
dat ik het alleen maar zeg tegen u.
Maar ik vind dat het nu toch de moment is
om het je te zeggen.
Ik wil dus zeggen.
Ik hou van je nu!
Ik hou van je morgen!
En ik hou van je elke dag!
Wat er ook gebeurt,
Wat de tijd ons ook brengt.
Wij zijn twee vogels, eindelijk tesamen.
En tesamen openen we onze vleugels!!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: stephanie van hyfte | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||