Vanochtend sprak je me aan
Terwijl ik mijn status op afwezig had staan
Je vroeg me of ik tijd had
Maar je moest eerst nog snel in bad
Je kwam naar me toe en zoende mijn wang
Je keek in mijn ogen, ze waren zo bang
Je pakte even mijn hand
Ik stond op de rand
We gingen naar boven om even te praten
Maar uiteindelijk kon ik het niet laten
Ik moest weer zo nodig alles verpesten
Ik ben zo rot als oude etensresten
Ik lag daar naast jou
Weer beseffend hoeveel ik van je hou
Ik moest mijn spieren weer aan spannen
Het lukte me niet mezelf te vermannen
Jij durfde me uit te dagen
Jij wilt mijn pijn dragen
Je daagde me uit om mijn spieren te spannen
Ik hoefde me niet eens te vermannen
Ik moest je in je handen knijpen
Ik kan het nog steeds niet begrijpen
Je zei, span je spieren kom op
Zoals jij knijpt lijk het de kracht van een pop
Je zei, kom ik los ben je me kwijt
Ik kneep zo hard ik kon, heb geen spijt
Spieren spannen met mijn ogen dicht
Vechtend omdat je op me licht
Ik wil dat je weggaat, nee je moet blijven
Ik kan het niet beschrijven
Ik wil niet dat je me zo ziet
Waarom je blijft begrijp ik niet
Ik vind het fijn dat je op dat moment
Zo heel erg dicht bij me bent
Je haalt zoveel woede uit mijn hoofd
Als ik klaar ben, lijk ik verdoofd