Door alles wat je zei en hebt beloofd,
heb NIET IK, MAAR JIJ me van leven beroofd.


Niets van wat je zei ben je nagekomen,
ik heb door waartoe je me dwong vreselijke dromen.
Nachtmerries, niet durven slapen en liggen woelen,
jij die er ondanks beloven niet bent wil dat niet meer voelen.
Jij dacht alleen aan je eigen belang,
en ging gewoon vrolijk je eigen gang.
Je hebt veel overtuigende woorden gesproken,
echt beloofd zeg je maar hebt me gebroken.
Keer op keer liet je me stikken,
ik maar steeds meer pillen slikken.
Op de moeilijkst en nodigste momenten ben je er niet,
ondanks dat je hebt beloofd geen R die je ziet.
Dat ik het niet meer aan kan vindt je raar,
maar heus het is toch echt wel waar.
Jij beschuldigd mij van onnadenkend handelen,
maar jij wilt de makkelijkste weg bewandelen.
Je zou er, echt beloofd zei je, er voor me zijn,
maar liet me alleen met verdriet, wanhoop en pijn.
Jij hebt niets gevoeld lichamelijk en emotioneel,
je zegt ik denk teveel.
Een aan en uit knop heb ik niet,
voel alleen wanhoop,pijn en verdriet.
Dat wat je mij door zeggen en beloven hebt aangedaan,
is maar goed dat jij daar niet bij stil wilt staan.
Want dan zou ook jij met jezelf niet verder kunnen leven,
omdat je dan van alles toe zou moeten geven.
Jij hebt mij tot iets gedwongen,
maar het is niet tot je doorgedrongen,
dat je van mij teveel hebt geeïst, verlangt en gevraagd,
hebt me met beloven,mooie babbels, belaagd.
Je zei echt je moet me geloven en vertrouwen,
er is tijd nodig om iets op rails te zetten en uit te bouwen.
Maar 2½ jaar is nog niet lang genoeg,
houdt me aan lijntje en gooit het steeds over een andere boeg.


Maar ik was zo stom dat ik je heb geloofd,
door wat je zei en niet deed heb NIET IK, MAAR JIJ me van leven beroofd.