tranen
ik kan niet meer huilen.
alles zit vast.
ik voel me opgesloten in m`n eigen gevoel..
ik probeer alles..
als je weet wat ik bedoel.
maar ik kan niet meer huilen ..
het verdriet zit te erg vast..
ik loop er mee .. dagen lang..
en het voelt als een last..
ik kan het niet aan..
maar ik kan mezelf gewoon neit meer laten gaan.
ik ben van steen.
het voelt koud..
en het voelt so ongelooflijk alleen.
ik heb zo een sterke muur opgebouwt.. om niet alleen te staan..
dat ik em neit meer kan laten vallen..
ik kan m`n tranen niet meer latn gaan..
alles zit vast.
ik voel me opgesloten in m`n eigen gevoel..
ik probeer alles..
als je weet wat ik bedoel.
maar ik kan niet meer huilen ..
het verdriet zit te erg vast..
ik loop er mee .. dagen lang..
en het voelt als een last..
ik kan het niet aan..
maar ik kan mezelf gewoon neit meer laten gaan.
ik ben van steen.
het voelt koud..
en het voelt so ongelooflijk alleen.
ik heb zo een sterke muur opgebouwt.. om niet alleen te staan..
dat ik em neit meer kan laten vallen..
ik kan m`n tranen niet meer latn gaan..
Reacties op dit gedicht
| *Blue*Eyes*: | Zondag, januari 20, 2008 00:21 |
| herkenbaar en erg knap beschreven! jammer dat je niet meer schrijft, want dat zou zoveel kunnen helpen (het heeft bij mij iig veel geholpen =) ) Liefs, |
|
| no-more-less: | Zaterdag, augustus 25, 2007 14:12 |
| diep gevoelig wat je verwoord, met een traan gelezen sweets, no-more-less |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dear*diary | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||