verdwijnen
het was altijd de hoogste boom
waar ik wou in klimmen
en toen ze hem rooiden
liep ik langs de kade
naar de boten te kijken
maar in de verte zag ik hem vallen
stond naakt en ontwijd
in de zomer te verdwijnen
onder zijn stevige
takken
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zaterdag, augustus 25, 2007 13:53 |
| prachtig geschreven dit ! liefs kerima ellouise |
|
| Ludovico Ariosto: | Zaterdag, augustus 25, 2007 13:46 |
| Mooie woordenzeg uitstekend gedicht Ludovico Ariosto |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, augustus 25, 2007 13:44 |
| potjandikke me dat is heftig | |
| honingbijtje: | Zaterdag, augustus 25, 2007 13:15 |
| pijnlijk. liefs honingbijtje |
|
| no-more-less: | Zaterdag, augustus 25, 2007 13:14 |
| mooie metaforen, prettig om te lezen greets, no-more-less |
|
| Free@Bird: | Zaterdag, augustus 25, 2007 12:21 |
| droef/mooi verwoord! liefs, kerima |
|
| yellow: | Zaterdag, augustus 25, 2007 12:21 |
| mooi | |
| Innerchild: | Zaterdag, augustus 25, 2007 12:20 |
| Ja, zoiets kan pijn doen,hé ! Voelbaar verwoord ... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||