Ten onder.
Zeeën van tranen..
hoge golven van woedes..
overspoelde korrels..
van eeuwige verwarring..
verdroogde zeewier..
van het altijd missen van iets..
de lichte wind..
die de blaadjes ervan af blaast..
de weg die ik volg..
naar de eeuwige bodem..
de volle maan..
die schijnt achter een tralies..
van hoge bomen..
het brengt een beeld van..
eenzaamheid met zich mee..
de donkere lucht neemt..
depressie met zich mee..
en zo ga ik ten onder..
net als de volle gevangen maan..
Reacties op dit gedicht
| happiness.: | Dinsdag, augustus 28, 2007 18:46 |
| prachtig verwoord meis. *knuffel* |
|
| Twinkel Twarkel: | Dinsdag, augustus 28, 2007 18:33 |
| prachtig! As always super meisje, maar hou wel vol! XX |
|
| Br0kEn: | Zondag, augustus 26, 2007 00:36 |
| meisje toch kop op he en vacht tegen die depressie je bent sterk geef het dus niet zomaar op!! hvj!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||