Vriendschap...
Vriendschap...
Ik mis mij maatje.
Ons gezamenlijk praatje.
Je even te horen als er iets is.
Dat is wat ik het meeste mis.
Maar als ik je dan even hoor.
Zeg je dat ik niet stoor.
En dan is het weer als van oud.
Een vriendschap heel vertrouwt.
Ik mis mij maatje.
Ons gezamenlijk praatje.
Je even te horen als er iets is.
Dat is wat ik het meeste mis.
Maar als ik je dan even hoor.
Zeg je dat ik niet stoor.
En dan is het weer als van oud.
Een vriendschap heel vertrouwt.
Reacties op dit gedicht
| Br0ken_R00sje: | Donderdag, augustus 30, 2007 14:20 |
| Mooi! x | |
| Hans Winter: | Zondag, augustus 26, 2007 20:10 |
| toegelaten worden maakt je verhalen vrij om vertellend werkelijk aan te voelen. groetje, hans |
|
| Vana Girl: | Zondag, augustus 26, 2007 19:53 |
| mooi hoor :) |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, augustus 26, 2007 19:45 |
| er komen terug nieuwe dagen van vertroosting met vruegde voor jullie allen | |
| black_beauty: | Zondag, augustus 26, 2007 15:17 |
| :)mooi zo | |
| *Lind@*: | Zondag, augustus 26, 2007 14:12 |
| Zo hoort een vriendschap te zijn. Door omstandigheden ben ik een paar maanden afwezig geweest en ik hoop hier straks weer wekelijks aanwezig te zullen zijn. Liefs Linda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||