Stemmen die ik vaag kan verstaan,
sommige die langs me heen gaan.
Niet wetend of ik ze wel horen wil,
maar ze praten in mijn hoofd.
Stemmen waarin ik vaag jou kan horen,
daarom houd ik me oren liever dicht.
Ik wil niet meer dat je me verteld
wat te doen of waar te gaan.
Stemmen die langzaam steeds vager worden,
gewoon omdat ik je ga vergeten.
Het is fijner nu het zo stiller is,
en dat ik nu kan doen en gaan waar ik wil...