Hij wint het van haar
Hij wint het van haar
Hij begint te schelden over haar lichaam
Zij zet geen stap, zegt geen woord
Hij grapt maar door en stopt niet langzaam
Ze is het gewent, doet net of ze ’t niet hoort
Maar de pijn voelt ze van binnen wel
Hij begint opeens heel lief te doen
Zij zet geen stap, raakt hem niet aan
Hij gaat maar door, heeft geen fatsoen
Ze laat hem maar z’n gang gaan
Maar ze snapt het niet dat rare spel
Hij begint haar steeds vaker te kwetsen
Zij zet geen stap, durft het niet
Hij praat maar door, alleen maar onzin kletsen
Ze zegt niks, heeft eigenlijk verdriet
Maar springt van binnen bijna uit haar vel
Hij begint te schelden over haar lichaam
Zij zet geen stap, zegt geen woord
Hij grapt maar door en stopt niet langzaam
Ze is het gewent, doet net of ze ’t niet hoort
Maar de pijn voelt ze van binnen wel
Hij begint opeens heel lief te doen
Zij zet geen stap, raakt hem niet aan
Hij gaat maar door, heeft geen fatsoen
Ze laat hem maar z’n gang gaan
Maar ze snapt het niet dat rare spel
Hij begint haar steeds vaker te kwetsen
Zij zet geen stap, durft het niet
Hij praat maar door, alleen maar onzin kletsen
Ze zegt niks, heeft eigenlijk verdriet
Maar springt van binnen bijna uit haar vel
Reacties op dit gedicht
| leilei: | Donderdag, augustus 30, 2007 16:24 |
| herkenbaar | |
| ReBelle: | Dinsdag, augustus 28, 2007 23:12 |
| Een tijdbom wordt je ervan. Het spanningsveld goed beschreven. Liefs, ReBelle |
|
| Ric Geedneth: | Dinsdag, augustus 28, 2007 22:28 |
| Hier word je niet vrolijk van, sterker, hier word je kwaad van. Onrecht! Opkroppen! Groetjes, Ric |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elinee | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||