Met mijn woorden als een kleurenpalet
verbeeld ik me soms een schilder te zijn.
Gedichten als een fleurig bloemenboeket.
Dan weer gitzwart van venijn.

Soms ben ik als een zeeman
die zijn eigen woordenzee bewaart.
Maar regelmatig de thuishaven niet halen kan
als zijn inspiratiebron weer is bedaard.

Regelmatig voel ik mij een bedelaar
op zoek naar bruikbare spullen.
Ik vind wat ideetjes hier en daar
om mijn gedichten mee te vullen.

Af en toe geef ik me helemaal bloot.
Als een goedkope prostituée.
Op zo’n moment wordt mijn hart te groot
en loos ik er poëtisch mijn gevoelens mee.

Soms ben ik net een rechercheur
die woorden moet achterhalen.
Stel ik de belanghebbende teleur
of zal ik deze keer niet falen?

Dan ben ik weer als een timmerman
Die twee planken kruist.
Zodat men mij aan mijn woorden nagelen kan
indien men mij vergruist.

Hoe gewichtig het ook mag klinken.
Zo moeilijk is het niet.
Ik liet gewoon wat gedachten bezinken
en schreef ze op, zoals u ziet.