k ben heel droevig u niet beter te kennen
Ik ben misnoegd u niet te mogen verwennen
Daarom schrijf ik u hier mijn verontschuldiging
In een gedicht als ener Gentse aardbeving

Mijn vrienden mijn buren begonnen te pennen
Ze wilden niet meer door het hoge gras rennen
Mijn huwelijksjubileum was een melding
En bracht de gewone burger zijn redding

Ik wil mijn goedkeuring ook niet ontkennen
Want het gras staat weer wild als hoge dennen
Zonder burgemeester voor ons geen erkenning
Want onderhoud blijft nazicht in verlenging

Onze kinderen moeten er aan gewennen
Zich door het noodlot zo maar te laten mennen
Maar dit is nog nu maar één enkele melding
En zelfs daarop komt noch geen enkele redding