gemis

Alles is met de jaren verdwenen,
de achteloosheid, en de hoop te vergeten
werden opeens de grond in geslagen,
het heeft geen zin meer te hopen,
alles is nu echt verloren door de onzin.

Gister geloofde ik nog dat je bij me was,
van boven op me neer keek,
met me mee lachte, en huilde.
Alle geloof is de grond in geboort,
met de dril goed aangestampt.
Ik hoopte op niets.

Niets is meer te vertrouwen,
alle gelul van 'je komt er wel overheen,
het slijt' en 'de tijd zal het leren'.
Goed dat je niet bij me bent,
maar het goed hebt boven.
Ik mis je.

Geschreven door

Nemesis

Reacties op dit gedicht

Nemesis vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

nonalissa:	Vrijdag, augustus 31, 2007 15:21
de persoon die je mist is in goede handen nou jij nog je komt er niet zomaar overheen je hebt wel gelijk en toch prachtig geschreven liefs larissa

lexx:	Vrijdag, augustus 31, 2007 15:04
:) kiss

Oorlam:	Vrijdag, augustus 31, 2007 14:02
ach ja het zijn clichees (genoemd in je laatste strofe) maar wel zo waar..eens komt het moment dat je je niet meer ergert daaraan..de tijd

Over dit gedicht

Auteur: Nemesis
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 31 augustus 2007
Thema's: [Dood] [Gemis] [Familie]