Soms verwacht...
Soms voel ik me eenzaam,
soms gewoon alleen.
Altijd degene die luistert,
zonder een arm om me heen.
Verwacht ik lieve woorden,
verwachting van een onzekere vrouw.
Niemand die het iets kan deren,
dat je niet echt van haar houd.
Onvrede in mijn leven,
onvrede in de nacht.
De dag die langzaam lichter wordt,
en de teleurstelling die wacht.
Stamel ik die lieve woorden,
en jij schreeuwt terug.
Verdrongen in mijn geest,
slaak jij een diepe zucht.
Reacties op dit gedicht
| verdrongengeest: | Zaterdag, september 01, 2007 18:50 |
| tracht in je zelf te kijken naar de schoonheid die je bent en jou geluk zal van zelf komen heb geduld in het leven en geniet van de momenten de je laten groeien in het leven tot die jij wilt wezen | |
| Ric Geedneth: | Vrijdag, augustus 31, 2007 22:07 |
| Dit wordt een gevecht vrees ik, maar met wie of wat? Groetjes, Ric |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dreamstar | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||