Zonnedauw
Zonnedauw
Verscholen in het struikgewas
zong de nachtegaal vol berouw
Het lied over
de kortstondige schoonheid
der zonnedauw
Welke in het zoete ochtendlicht
zo schitterend had geschenen
Maar bij het rijpen van de dag
in het niets was verdwenen
De teloorgang
van de aardse zilveren tranen
was onvermijdelijk
Menig intense schoonheid
is ongrijpbaar en bovenal
maar tijdelijk
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, september 01, 2007 17:32 |
| mooi | |
| Code-Y: | Zaterdag, september 01, 2007 14:23 |
| en niets of niemand op aarde kan dat natuurschoon evenaren =) heel mooi! Liefs, DJ-Code Y |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moustous | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2007 | ||
| Thema's: | ||