De oude vondeling
Door de dauw op zijn voorhoofd
bekoelden zijn gedachten
die parels op zijn slapen
verhelderden zijn geest
Door de dauw op zijn lippen
proefde hij de oerbron
eerst druppels langs zijn wangen
en nimmer traan geweest
Door de dauw op zijn ogen
zag hij honderd zonnen
die lichtbron in facetten
maakte hem ziende blind
In het gras legden zijn handen
zijn hoofd te vondeling
de dauw sprak met een waterklank
och, vind u zelve, vind!
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Zaterdag, september 01, 2007 16:36 |
| Ik zie; Oude meneer de schooier ..wat komt ie veel tekort :) Fijn werkje! | |
| honingbijtje: | Zaterdag, september 01, 2007 15:39 |
| heerlijk dromerig. liefs honingbijtje |
|
| ela: | Zaterdag, september 01, 2007 15:05 |
| Knap geschreven. ela |
|
| mobar: | Zaterdag, september 01, 2007 13:50 |
| Mooi..., groetjes Mobar. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Braamsluiper | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2007 | ||
| Thema's: | ||