Verborgen
Het voelt alsof de wereld
Te zwaar is voor mij
Alsof ik mezelf niet langer kan dragen
Mijn pad wordt steeds smaller
En ik ben te zwak
Om er door te raken
Dus blijf ik achter
Eenzaam verborgen in het donker
Waar zelf de maan me niet kan vinden
Ik wil niet vergeten
Hoe het voelt om te leven
Niet vergeten,het verdriet dat ik had
Ik wil mijn ogen niet sluiten
Mezelf niet verbergen
Voor de wereld waarin ik leef
Te zwaar is voor mij
Alsof ik mezelf niet langer kan dragen
Mijn pad wordt steeds smaller
En ik ben te zwak
Om er door te raken
Dus blijf ik achter
Eenzaam verborgen in het donker
Waar zelf de maan me niet kan vinden
Ik wil niet vergeten
Hoe het voelt om te leven
Niet vergeten,het verdriet dat ik had
Ik wil mijn ogen niet sluiten
Mezelf niet verbergen
Voor de wereld waarin ik leef
Reacties op dit gedicht
| laya001: | Zondag, september 02, 2007 20:13 |
| héél mooi geschreven jou onmacht geeft je kracht groetjes laya |
|
| leilei: | Zondag, september 02, 2007 14:44 |
| mooi geschreven open je ogen en zie dat het ook jou wereld is |
|
| I am me: | Zondag, september 02, 2007 14:39 |
| wow, supermooi geschreven. krijg ik echt kippevel van dit liefs en sterkte, de weg zal snel weer breed genoeg zijn, misschien zelfs om met zn tweeen te bewandelen? xx | |
Over dit gedicht
| Auteur: ijsprinses_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2007 | ||
| Thema's: | ||