Nachtwacht
Zoals ze achtergelaten is
woest kabbelend tussen land in
omarmt de vele rotsen
met een zilte afdronk
trekt in ritueel kringen in het zand
waarna ze het overmeesterd
in een teug, met zachte hand
enkel kringen achter latend
deinend weerspiegelt ze de halfvolle maan
woeste klauwen temmen de nacht
slaakt een diepe zucht en zij
houdt hier de wacht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2007 | ||
| Thema's: | ||