Zeursnol
Ik stond zo stevig in mijn schoenen
ik had mijn angsten overwonnen.
Ik dacht dat de strijd ten einde was
maar nu is hij weer begonnen.
Ik kon het wel uitschreeuwen van woede
mezelf straffen voor mijn daden,
maar juist dat... is mijn oude patroon.
Heb ik dan niets geleerd van mijn fouten,
is die hele weg voor niets geweest?
Nee, als ik niets geleerd had, dan had ik
dit patroon niet herkend, dan had ik
weer zitten dromen over de 10e etage.
Ik heb de wil om door te gaan en de
moed om mij er doorheen te slaan.
Het enige dat ik mis, is mijn innerlijke kracht,
mijn grote bek, mijn (vrouwelijke) ballen.
Ik hoor nu op met mijn geklaag, zo
is het wel genoeg geweest voor vandaag!
Reacties op dit gedicht
| sensi: | Dinsdag, september 04, 2007 15:34 |
| Hm .. de 10de etage .. Dat zijn hoge dromen! En ach .. (af en toe) zeursnollen doen we allemaal :) Lieve groet |
|
| conan: | Dinsdag, september 04, 2007 14:44 |
| in het begin droom je van de tiende etage , maar met ouder te worden zak je naar het gelijkvloers...en kan je niet meer springen... maar goed verwoord :-) liefs conan*** |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Veruniek | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2007 | ||
| Thema's: | ||