Dag Adje...
Lieve Adje,
Eindelijk is het zover
eindelijk gaat het gebeuren
u gaat bij ons weg
en eindelijk terug naar huis
Ik ben blij
gelukkig dat het nog gaat
maar tevens zo verdrietig
dat u ons verlaat...
Iedere dag weer
strijd u voor uw leven
met zoveel moed en wilskracht
ondanks dat uw spieren
het langzaam gaan begeven
Lieve Adje
ik weet dat ik u
ga verliezen
omdat de ziekte sterker is,
maar ik weet ook,
dat ik u
met uw optimisme en kracht
nu al op de afdeling mis...
Heel veel geluk Adje
geef de moed nooit op
ik zal u nooit vergeten
liefs Marielle
Adje is een patient van me. Ze heeft zo'n 10 weken bij ons op de afdeling gelegen. Met haar rolstoel, ging ze haar gang. Vroeg zelden of we iets voor haar wilde doen. Toonde altijd haar dankbaarheid voor de hulp die ze noodgedwongen kreeg.
Maar Adje heeft een spierziekte die binnen een paar jaar tijd, stukje bij beetje alle spieren verlamt.
Tenslotte ook de hartspier...
Eindelijk is het zover
eindelijk gaat het gebeuren
u gaat bij ons weg
en eindelijk terug naar huis
Ik ben blij
gelukkig dat het nog gaat
maar tevens zo verdrietig
dat u ons verlaat...
Iedere dag weer
strijd u voor uw leven
met zoveel moed en wilskracht
ondanks dat uw spieren
het langzaam gaan begeven
Lieve Adje
ik weet dat ik u
ga verliezen
omdat de ziekte sterker is,
maar ik weet ook,
dat ik u
met uw optimisme en kracht
nu al op de afdeling mis...
Heel veel geluk Adje
geef de moed nooit op
ik zal u nooit vergeten
liefs Marielle
Adje is een patient van me. Ze heeft zo'n 10 weken bij ons op de afdeling gelegen. Met haar rolstoel, ging ze haar gang. Vroeg zelden of we iets voor haar wilde doen. Toonde altijd haar dankbaarheid voor de hulp die ze noodgedwongen kreeg.
Maar Adje heeft een spierziekte die binnen een paar jaar tijd, stukje bij beetje alle spieren verlamt.
Tenslotte ook de hartspier...
Reacties op dit gedicht
| Pancho v/d Post : | Donderdag, juli 26, 2007 21:29 |
| mooi gedicht, wordt er stil van. Mijn zus heeft ook zó''n soort spierziekte. MS geloof ik. gelukkig is het bij haar nog lang niet zo erg als bij Adje, maar toch............ veel geluk verder. Pancho ;) |
|
| vipergirl: | Zondag, januari 18, 2004 22:46 |
| het is oneerlijk, maar zelfs de moedigsten zijn niet opgewassen tegen overmacht... xxx |
|
| Idster: | Maandag, oktober 02, 2000 11:43 |
| Jeetje wat een prachtig gedicht zeg...ik kreeg tranen in mijn ogen bij het lezen ervan...wat rot toch voor die mensen die nog zon mooi leven hadden kunnen hebben...helaas duurt het voor Adje niet meer zo lang..maar dan vindt ze haar rust..die ze nodig heeft... Idster |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marielle Lips | 
|
|
| Gecontroleerd door: simpel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||