Ik sterf in jouw armen
voor de laatste keer lig ik in jouw armen
mijn verdriet kun jij niet meer troosten
jouw lichaam kan mij niet meer verwarmen
mijn ademhaling gaat zwaar en ogen branden
zoveel tranen
zoveel verdriet
warme armen
geven mij de gemeende warmte niet
jouw hart slaat rustig en kalm
zonder gevoel kijk je voor je uit
toch merk ik iets op
wat liefde kan zijn
armen die mij hebben laten gaan
en toen zag ik toch in jouw ogen een traan
een traan
zoveel verdriet
liefde gestorven
want hoe graag je het ook wou
warmte gaf je mij niet
Reacties op dit gedicht
| Melski: | Dinsdag, september 04, 2007 18:20 |
| Prachtig, ik kan het gevoel dat je moet hebben gewoon voelen! Dat is echt bijzonder! gr.Melski |
|
| Joeke: | Dinsdag, september 04, 2007 18:09 |
| Zeer triest , van zoon gedichten daar hou ik van ! Liefs Joeke |
|
| lonely 1: | Dinsdag, september 04, 2007 17:48 |
| zo''n triest en eenzaam gevoel, mooi geschreven, liefs en troostende knuffel, hilde xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2007 | ||
| Thema's: | ||