zonder jou
Ik hoor dat speciale lied weer,
en denk aan die ene keer.
Aan het dansen met jou,
het enigste wat ik toen wou.
Je lachte en keek me aan,
en zei dat je nooit meer weg zou gaan.
Maar het kon niet zo zijn,
Je hebt me verlaten, het doet me zoveel pijn.
Ik kan je vergeven, met veel verdriet,
maar vergeten kan ik het niet.
Hoe kon je dat nou maken?
Ik zal je nooit meer kunnen zien of aanraken.
Je liet me helemaal alleen,
zonder jou om me heen.
Ik zal nog altijd tranen laten vallen om jou,
omdat ik nog steeds van je hou.
en denk aan die ene keer.
Aan het dansen met jou,
het enigste wat ik toen wou.
Je lachte en keek me aan,
en zei dat je nooit meer weg zou gaan.
Maar het kon niet zo zijn,
Je hebt me verlaten, het doet me zoveel pijn.
Ik kan je vergeven, met veel verdriet,
maar vergeten kan ik het niet.
Hoe kon je dat nou maken?
Ik zal je nooit meer kunnen zien of aanraken.
Je liet me helemaal alleen,
zonder jou om me heen.
Ik zal nog altijd tranen laten vallen om jou,
omdat ik nog steeds van je hou.
Reacties op dit gedicht
| mabel@: | Donderdag, februari 08, 2007 19:27 |
| heel mooi | |
| Ton Rijkers: | Donderdag, februari 21, 2002 16:00 |
| Hallo Donna, Heel gevoelig geschreven...... Groetjes, Ton Rijkers |
|
| waterval: | Donderdag, februari 21, 2002 14:12 |
| mooi geschreven.. herkenbaar,.... maar het stille verdriet dat je nu hebt worden mooie herinneringen die je nooit meer vergeet... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: donna | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||