Eenzaamheid
Stilte in haar hoofd
Stilte in haar huid
Niemand die haar tranen ziet
verborgen in haar echte IK
Eenzaamheid houdt haar gevangen
liefdevolle woorden worden afgestoot
Ze wil ze niet, die woorden
het kwetst alleen nog meer
Niemand kan nog binnen
ze sluit zich helemaal af
Achtervolgd door het verleden
gaat ze nu haar eigen weg
Probeer dus niet om haar te stoppen
ze verdient je vriendschap niet
Laat hen nu maar verdwijnen
het meisje en haar groot verdriet
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Toonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||