verwarring

Vandaag was een fijne dag.
Samen zijn met jou,
Huiswerk maken, lol hebben en praten.
En dat doen we genietend in de nazomer zon.

De avond brengt kou met zich mee.
Dus we gaan naar binnen, naar je kamer.
Jij hebt mij die dag zoveel verteld.
Onder ander dat je flirt zonder dat je dat door hebt.
Dat was nog wel het minst belangrijke wat je mij vertelde.

Die avond lag jou hand even in die van mij.
Ik wreef met mijn duim zachtjes over je vingers.
Ik wilde je die avond een knuffel geven,
Of zomaar even een arm om je schouders.

Jou gewoon even vasthouden.
Dat had mij dan zo’n goed gevoel gegeven.
En jou misschien ook wel.
Maar jou hand in die van mij was mij ook al veel waard.

’s Avonds pak ik mijn fiets en stop nog even bij de oprit.
Jij komt nog even naast me staan voordat ik weg ga.
We nemen met een veelzeggende blik in elkaars ogen afscheid.

Door deze dag fiets ik vrolijk fluitend
op de muziek van mijn I-pod naar huis.
Ik kom thuis, lig in bed en bedenk me ineens:
Jij flirt zonder het te weten.

Zou die hand dan niks betekent hebben?
Zou alles van vandaag dan niks betekent hebben?
Hoe voelde jij je toen ik over je vingers wreef?
Vond je het fijn? Zou jij met mij verder willen?

Als dit alles van vanavond niks betekent zou mijn vreugde
Omslaan in een ligt en stil verdriet.