In een glas water
Weer ontstond de onweerstaanbare drang
die Beste Stuurman van de wal te duwen,
mijn tong verankerd, het heeft geen belang
tegen de wind van domheid te schreeuwen.
Terwijl grijpgrage meeuwen fel en gericht
neerduiken op kruimels van verwijten
neem ik de zeilen, de wind van achter:
geen tijd hieraan mijn broek te slijten.
Reacties op dit gedicht
| no-more-less: | Woensdag, september 05, 2007 21:51 |
| heerlijke ironie, heerlijk om te lezen sweets, no-more-less |
|
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 05 september 2007 | ||
| Thema's: | ||