Einde is in zicht…

Gelukkig samen en toch was het vertrouwen er niet,
Toch maar stop gezet de relatie om na te denken,
Hopend dat je zou vechten voor onze liefde,
Maar je deed het niet.

Kort nadien was er al iemand anders in je leven,
Zogezegd om mij te vergeten…
Waarom heb je niet gevochten voor mij,
Zoals ik al die jaren al doe…

Terug wat naar elkaar gegroeid, hopend dat je nu deze keer zou vechten,
Je gevoelens zou uiten naar me, me liet inzien dat je van me hield..
Maar 2 weken erna stond je daar alweer met een nieuwe…
De pijn is ondraagbaar…

Al een maand een masker op gezet, gedaan of het deed me niks,
Al die pijn vanbinnen laten branden,
Maar nu moet het eruit…

Eerlijk alles verteld tegen je, dat ik weer eens vecht voor jou,
Zonder dat ik eigenlijk het wil
Maar mijn diepe ik denk aan jou, vecht voor jou, mist jou…
Wat kan ik anders nu doen…

Wetend dat jij nog van mij houdt maar het niet wilt toegeven,
Je hebt er geen hoop meer in, je weet niet wat je moet antwoorden op al…
Op al die duizende vragen die ik je stel.
Maar dan kwam je met die ene zin…

We zijn aan het proberen voor een kindje,
Mijn hart stond stil, men maag draaide rond,
Men wereld stortte gewoon in…

Tranen staan in mijn ogen, wil je niet verliezen…
Waarom zo snel, waarom moet dit gebeuren…
Ik heb jou pijn gedaan, maar je ex stuurde constant,
Eerst verbergde je dat voor mij, hoe moest ik me dan voelen…

Ik heb geleerd om de slechte dingen te vergeten en de goede…
Te onthouden, en niet zoals iedereen het omgedraaid doen…
Maar ik hou van jou, altijd gedaan. Ookal liet ik het soms niet blijken,
Ik heb ons nooit opgegeven maar ik wou eens voelen hoe jij voor mij vocht…

Maar heb het nog steeds niet gevoeld, je hebt ons gewoon opgegeven,
Vervanging gezocht en nu wil je kinderen…
De pijn scheurt men lichaam open, de wonde is groter en groter,
En leven hoort daar niet meer bij…

En toch vecht ik weer voor jou, wil ik je niet verliezen,
Ik wil dat niet en vecht tot ik erbij neerval…
En waarom?
Omdat ik hopeloos verliefd ben mss…

Al 2 keer hebben we het geprobeerd en elke keer lukte het niet echt,
Maar de liefde is er wel, en in die 5 jaar bleef ik vechten,
Ookal was ik diegene die het even niet meer wist…
Maar 5 jaar van iemand houden en elke keer hij iemand anders kiest,
Er terug voor vechten is toch ergens houden van…

Ik wil je niet verliezen, ik wil jou niet aan die andere geven,
Maar wat kan ik er tegen beginnen?
Ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen dat het anders maakt.
Ik weet het allemaal niet meer? Waarom moest dit het einde zijn?