Altijd al,
heb ik bewondering voor je gehad.
Hoe jij altijd lachte,
met jou mooie pretoogjes.
Hoe jij kon stralen,
als je vrolijk was.
Maar vandaag,
waren er die tranen.
Mijn armen om jou heen,
maar wist niet goed,
hoe ik je moest troosten.
Ik voelde je trillen,
en ik hoorde je huilen.
Ik huilde mee,
omdat jij zo ongelukkig was.
Mijn eigen verdriet,
doet er niet toe.
Als jij gelukkig bent,
ben ik dat ook.
Huil niet langer en wees blij,
want lieve Elisa,
jij bent de enige voor mij.