Kleine Irritaties
Ineens ervaar je irritatie
zijn ze je doorn in het oog
maar hoe leer je het af?
Tikkende vingers bij onrust,
nagelbijten bij het denken,
stopwoordjes bij onzekerheid,
verloren in een onduidelijke wereld
oplossingen vergeefs zoekende.
Soms kleine onnozele dingen,
negatieve en positieve,
ze zijn als de wortels van het gras,
groeien zonder stoppen.
Vanzelfsprekend zijn de dingen
die geleidelijk in je leven komen,
ze zijn niet meer bijzonder
vallen helemaal niet eens op.
Ongemerkt verdwijnt het
als je weer het vertrouwen hebt.
22-02-‘02/0:07
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||