Ik durf je niet meer lief te hebben,
Bang dat je me verlaat.
Ik durf niet meer te zeggen dat ik van je houd,
Bang dat het allemaal vergaat.
Ik geloof graag dat je veel voor mij voelt,
Als je mij knuffelt voelt het ook zo.
Maar hoe weet ik nu zeker dat je dit echt bedoelt,
Zonder dat het eindigd met tranen en leugens?
Als ik in je ogen kijk,
Weet ik dat je niet liegt.
Als ik naar je hand toe rijk,
Weet ik dat je er voor me bent.
Maar wat als ik zoveel van je ga houden meer dan dat ik je kan haten,
En jij een ander en beter meisje ontmoet?
Wat als ik 's nachts huil,
Omdat ik bang ben dat je me toch zal verlaten?
Soms als ik andere meisjes zie,
Ben ik bang dat mijn perfectie nooit perfect genoeg zal zijn.
Soms als ik andere meisjes zie,
Voel ik me zo weinig en ineens zo verschrikkelijk klein.
Soms lijkt dit alles,
Ver weg van de werkelijkheid.
Misschien is dat de reden,
Waarom ik zo voor je strijd.
Terwijl mijn interpretaties,
Nooit de juiste zullen zijn.
En jouw antwoorden net zo goed leugens konden zijn,
Maar deze altijd en eeuwig vermijd.
- Misschien denk ik te lang na over dit alles,
En stel ik vragen waarvan niemand de antwoorden weet -
Door woorden,
Die vast niet gelogen zullen zijn.
Probeer ik duidelijk te horen,
Dat je toch echt bij mij wil zijn.
Maar ik,
Ik ben nog steeds bang.
Bang dat je mij op den duur,
Toch verlaten zal.