Verwarring
Verwarring
Ik voel me bedroefd,
Er is een zwaarte die me diep beproeft.
Soms voel ik mij niet begrepen,
En houden banen van angst mij gegrepen.
Toch, we moeten erdoor,
Ergens weet ik dat dit niet zal blijven duren.
Maar soms weegt het verdriet door,
En weet ik niet of ik dit allemaal kan verduren.
Tranen in mijn ogen,
Ongezien en ongehoord,
Met mijn hoofd gebogen.
Wanneer worden mijn woorden gehoord?
Schat, ik weet dat je het moeilijk hebt,
Maar probeer te denken aan wat je allemaal hebt.
Ik wil er voor je zijn.
Wanneer zal die glimlach er weer zijn?
Ik voel me bedroefd,
Er is een zwaarte die me diep beproeft.
Soms voel ik mij niet begrepen,
En houden banen van angst mij gegrepen.
Toch, we moeten erdoor,
Ergens weet ik dat dit niet zal blijven duren.
Maar soms weegt het verdriet door,
En weet ik niet of ik dit allemaal kan verduren.
Tranen in mijn ogen,
Ongezien en ongehoord,
Met mijn hoofd gebogen.
Wanneer worden mijn woorden gehoord?
Schat, ik weet dat je het moeilijk hebt,
Maar probeer te denken aan wat je allemaal hebt.
Ik wil er voor je zijn.
Wanneer zal die glimlach er weer zijn?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Marianne | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||