de oude eik

de oude eik

De oude eik

de oude eik in het park was trots

met armen wijduit in de lucht

ik zag namen in zijn stam gekerft

mij, mezelf en ik

de oude eik in het park was trots

in zijn schaduw een verliefd stel

ik zag Loes haar geliefde kussen

mij, mezelf en ik

van 't zomer stierf de oude eik

gekerfde namen zijn weg - want -

van 't zomer stierf de oude eik

er wordt nieuw geplant

van 't zomer stierf de oude eik

de droogte kreeg de overhand

van 't zomer stierf de oude eik

er wordt nieuw geplant

de oude eik in het park was trots

maar Loes was jong en bleu

ik zag Loes haar geliefde omhelzen

mij, mezelf en ik

de oude eik in het park was trots

te trots voor mijn verdriet

ik zag Loes en haar geliefde lachen

mij, mezelf en ik

mooie Loes verloor ik uit 't oog

ik hoorde dat ze 't land uit toog

waar z' ook niet gelukkig was

ze ligt nu zes voet onder 't gras

Geschreven door

henk jans

0

Reacties op dit gedicht

henk jans vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hilly N:	Donderdag, september 13, 2007 09:23
Bijzonder. Groet van Hilly

Dirk Hermans:	Woensdag, september 12, 2007 19:57
zeer mooi neergezet

red one:	Woensdag, september 12, 2007 13:45
zo, prachtig geschreven echt om even bij stil te staan.. liefs redje

Windwhisper:	Woensdag, september 12, 2007 11:49
ze ging dood Loes net als de oude eik...er wordt nieuw zaad geplant ben onder de indruk van jouw kunnen liefs Cobie Kuzzz

Over dit gedicht

Auteur: henk jans
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 12 september 2007
Thema's: [Dood] [Liefdesverdriet] [Verdriet]