niemand
Niemand
Niemand kent de afstand
tussen het leven en de dood
Niemand weet dan ook hoeveel ik
dan al van die weg heb afgelegd
Al denk ik dat jullie beseffen,
dat ik vlak bij dat einde ben geweest
Niemand beseft dat ik lange tijd ben
ondergedoken in een diepe, onpeilbare wereld
Niemand weet dat die bodem in
een ieder mens verborgen ligt
Al zat ik klem tussen tijdloze angst en pijn,
het menseninstinct bleef vechten
Tot ik daar was met alle
bedenkbare gevoelens van geluk
Het besef van mij dat de menselijke ziel
niet alleen met ellende was gevuld
Niemand kent de sfeer die
voelbaar is bij wakker worden
Reacties op dit gedicht
| ato: | Zaterdag, september 15, 2007 06:47 |
| Zeer mooi Verwoord! liefs, Jakub |
|
| no-more-less: | Vrijdag, september 14, 2007 13:43 |
| gelukkig ben je er nog, en we zijn blij met je, stay a little longer sweets, no-more-less |
|
| white angel: | Vrijdag, september 14, 2007 11:30 |
| ik ken het :( erg mooi neergezet! | |
Over dit gedicht
| Auteur: jouw-kleine-meis | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2007 | ||
| Thema's: | ||