Dagboek van een boom
als de zon weer hoog aan de hemel zal prijken,
het gezang van vogeltjes in koor als een rechte lijn,
zullen mijn takken bijna de hemel bereiken,
zal ik tevreden en zeer gelukkig zijn,
het ruisen van een koele bries door mijn takken,
zal mijn blaadjes doen rillen van deugd,
bij onweer laat ik ook de moed niet zakken,
uit alles put ik liefde en vreugd,
een vogel geef ik af en toe een warme thuis,
zo ben ik niet steeds eenzaam of alleen,
ook al komen zij soms niet naar huis,
dan mis ik het leven om mij heen,
regen of zonnedagen die verdraag ik gestaag,
want eeuwen sta ik hier mijn zuivere lucht af te geven,
maar morgen komt de mens met zijn kettingzaag,
en beroven zij mij van mijn eeuwig leven.........
het gezang van vogeltjes in koor als een rechte lijn,
zullen mijn takken bijna de hemel bereiken,
zal ik tevreden en zeer gelukkig zijn,
het ruisen van een koele bries door mijn takken,
zal mijn blaadjes doen rillen van deugd,
bij onweer laat ik ook de moed niet zakken,
uit alles put ik liefde en vreugd,
een vogel geef ik af en toe een warme thuis,
zo ben ik niet steeds eenzaam of alleen,
ook al komen zij soms niet naar huis,
dan mis ik het leven om mij heen,
regen of zonnedagen die verdraag ik gestaag,
want eeuwen sta ik hier mijn zuivere lucht af te geven,
maar morgen komt de mens met zijn kettingzaag,
en beroven zij mij van mijn eeuwig leven.........
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Maandag, september 17, 2007 20:16 |
| Mooi Lily, heel mooi. Lieve groet, Hilly |
|
| Mrs Flintstone: | Zondag, september 16, 2007 22:16 |
| Prachtig Lily. Ik kom me wel vast ketenen aan je boom om het te redden! Liefs van Wilma |
|
| kerima ellouise: | Zondag, september 16, 2007 21:31 |
| erg mooi en origineel vanuit de boom geschreven...knap Lily ! liefs kerima ellouise |
|
| honingbijtje: | Zondag, september 16, 2007 20:28 |
| nu krijg ik spijt dat ik de eik in de voortuin heb omgezaagd met een .....precies ja. Hij stond echt vreselijk in de weg. liefs honingbijtje |
|
| lommert: | Zondag, september 16, 2007 20:17 |
| eeuwig leven ze niet ..maar de mens kort drastisch in...ik heb dit graag gelezen;) liefs willem |
|
| mobar: | Zondag, september 16, 2007 19:42 |
| Mooi geschreven, groetjes Mobar. |
|
| conan: | Zondag, september 16, 2007 17:48 |
| ja , Lily , de kettingzaag of gewoon de dood , het maakt deel uit van ons lot... je gedicht blijft staan.. liefs conan*** |
|
| ela: | Zondag, september 16, 2007 17:23 |
| Ze zullen de boom omvormen tot een prachtig meubel en het zal nog eeuwig meegaan. Of branden in de open haard, een daad van liefde. ela |
|
| red one: | Zondag, september 16, 2007 16:30 |
| mooi Lili! die boom verliest alleen wel zijn blaadjes maar niet zijn levenskracht (denk ik) liefs |
|
| lexx: | Zondag, september 16, 2007 16:18 |
| Ik had uit-de-boom-gevallen vogels onder m''n bed, totdat ze krijste van de honger en m''n mama ze buiten gooide :( x | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lily May Parker | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2007 | ||
| Thema's: | ||