Valkenburg
waar Nederland ophoudt
en Boergondi‘ begint
en bronsgroen hout
zachte heuvelruggen tint
waar de Geul zich schuurde
door het mergelmassief
en men bokkeriejers hellevuurde
om hun vermeende brandbrief
waar Neanderthalers
vuurstenen houwden
en vroege feodalers
het betere bier brouwden
daar kerfde ik haar naam
in de gele mergelrots
en gaf eeuwige faam
aan mijn meisje, mijn trots ...
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Maandag, september 17, 2007 12:34 |
| 24 graden hiero :) | |
| honingbijtje: | Maandag, september 17, 2007 11:57 |
| Limburgs chauvinisme in een pracht van een gedicht:) (maar Twente is toch mooier:)) liefs honingbijtje |
|
| Windwhisper: | Maandag, september 17, 2007 10:27 |
| Je zou het kunnen zingen...mooi mooi mooi Liefs Cobie |
|
| switi lobi: | Maandag, september 17, 2007 08:42 |
| Oooo...een prachtnatuurgedicht met zoveel liefs er in! Liefsliefs, switi lobi |
|
| sunset: | Maandag, september 17, 2007 07:33 |
| Toppie dit en heel graag gelezen (ik woonde jaaaa - renlang in ''t Belgische Limburg en had, veel later, jaren een stacaravan op de Cauwberg *glimlacht*). Maar dat pas in Limburg het Bourgondische begint? Nou, ik nodig je graag uit in Brabant hoor *knipoogt*. Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aramis | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2007 | ||
| Thema's: | ||