Voortaan
Voortaan
Waar blijf je met jouw dromen
over hoe je ooit zal tonen
wanneer dat wat je zoekt
eens op je weg zal komen.
Wie zijn nu al die mensen
die jou zogezegd het beste wensen
de pijn en vreugde met je delen
jou halen uit momenten van vervelen.
Hoe weet men dat alles nooit zal stoppen
blijft draaien, ademen en verkroppen
voort blijft tikken met de wijzers
grijs zal worden zoals de haren der wijzen.
Waarom dit alles eens blijft duren
met elke klop veranderen, bijsturen
in elke hartslag weet te vinden
een weg om kilometers te verslinden.
Alsof wij pionnen zijn op een spelbord van Goden
die met dobbelstenen beloven
dat we immer blijven voortaan
niet achteruit, ter plaatse, maar vooruit
…..blijven gaan.
Reacties op dit gedicht
| Augustijntje: | Dinsdag, september 18, 2007 14:40 |
| prachtig weer x! |
|
| Tika: | Maandag, september 17, 2007 23:26 |
Het klinkt evenwel als een zwaarmoedige gedachte, dan dat het een diepgaande peinzing zou kunnen zijn... Evenwel graag gelezen. Liefs en kusje... ps: ook weer van de partij bij de meet? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dylirium | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2007 | ||
| Thema's: | ||