over hen.
Als zeewinden en golvenstromen
drijft deze lieve liefde ons bijeen,
dieper dan het water strandbanken
doet zinken of leven levend laat.
Zo lopen wij daar met onze handen
(en stille, maar innige gevoelens)
teder gevlochten; laten we ons toe
in warme harten van vertrouwdheid,
om zo in ogen te verdrinken.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Elise, | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2007 | ||
| Thema's: | ||