hoe kan je koesteren wat wij hadden
als het ons voor iets stond
voor harmonie en leidraad
of ben ik de enige die dat vond?
Ik vecht tegen dit beeld
nog nooit kende ik veradelijkheid van die sferen
vertrouwde gerust blind zowaar
nu vecht ik om wantrouw af te weren
Hoe kan jij nu nog kijken naar jezelf
in je hart net zoals je toen met mij kon kijken
en geloven dat alles hoort zoals het nu is
terwijl jouw hart van toen zo duidelijk liet blijken
Mijn gedichten van toen doen laten blijken
het gevoel dat er heersde dat ons verblijden
magie dat ons omringde waar we ons nu op verkijken
en nu met alle macht ik nog probeer te strijden?
Mijn verdriet is niet dat van ons alleen
niet enkel het gemis van jou lorraine
maar alles waar wij voor stonden
nadat wij elkaar hadden gevonden
Is je hart nu gesloten of nog open
kan je nog naar binnen kijken en snappen
wat er gaande is en het behappen?
Ik geloof in ons omdat het ons magie is
als ik dat ontken ontken ik jaren van mijn leven
vervreemding van mijn kijk op alles
is het resultaat van dit streven..
Ik weet dat je voelt wat ik hier zeg
ook jij herkent enigszins als je stilstaat
bij de dingen die ik hier bespreek
of is het totale onzin, een zinloze preek?
Dit is de reden waarom mijn hart zo schreeuwt
waarom mijn ongeloof zo groot is
omdat jij en ik verwezenlijkte
wat menig mens toch echt mist
Om te zeggen dat dat voorbij is
zo snel al en zo plots
is toegeven dat de magie niet werkelijk is
op de klippen gelopen tegen een kille rots
Jouw woorden, jouw gevoel
spreekt voor mij, een heleboel
kijk in je hart, en vindt het orkest
Op de achtergrond, tijdens de kerst
Ik zie door jou, waarheid opbloeien
maar in jouw angsten, gevangen in boeien
ondanks mijn woorden, vastgelopen
zullen we weer, naast elkaar gaan lopen?
Ik zal geen woorden, meer uiten
de boodschap gaat, dwars door ruiten
je voelt mijn woorden, dat voel ik ook
laat de lucht toch klaren, ik wil geen rook
liefje..