Altijd alleen
Ik ben de lokroep
uit de steden
de koude straten
het ijzig steen
ik ben de fluitketel
zonder water
sta in vuur en vlam
zonder dat ik ween
ik ben de horizon
ben evenredig
altijd even ver
altijd heen
Ik ben de eenzaamheid
je mag met me huilen
en praten
maar altijd alleen
Reacties op dit gedicht
| red one: | Woensdag, september 19, 2007 16:09 |
| mooi zeg! graag gelezen Evi Liefs |
|
| honingbijtje: | Woensdag, september 19, 2007 16:07 |
| Dit is prachtig. liefs honingbijtje |
|
| sensi: | Woensdag, september 19, 2007 13:11 |
| Mooi! Liefs |
|
| Oorlam: | Woensdag, september 19, 2007 13:05 |
| Een waarheid als een eenzame koe/gedicht:) | |
| sunset: | Woensdag, september 19, 2007 12:48 |
| Wohw! Dit heb ik met alle genoegen en aandacht gelezen (al zou ik persoonlijk de tweede strofe helemaal schrappen). Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2007 | ||
| Thema's: | ||