Zo stil, zo leeg, hoe kan dat nou?
de hele dag de lucht zo grauw.
Mis ik liefde, aandacht vriendschap misschien?
en volgens mij kan bovendien,
niemand dat gemis echt zien.
Kan iemand dat geestelijk bloeden stelpen,
ben ik nog wel te helpen?
Anderen helpen geeft voldoening,
bij ruzies zorg ik voor verzoening.
Bij alle problemen ben ik Uw hulp,
en daarna terug in mijn stulp,
die donkerte, zo leeg als een wulp.
Helpen, een voldoen gevoel,
zoveel mensen, een heleboel.
Word ik door de massa regeerd,
of gewoon genegeerd?
Misschien hoort dit wel bij het leven,
maar dit is niet mijn streven.