lichaam
mijn lichaam is niet van mij,
dat is me al lang afgenomen.
ik was toen nog zeer klein,
en kon het niet voorkomen.
de ellendige jaren gingen voorbij,
en ik deed gewoon wat men wilde.
ik durfde niet te protesteren,
en kon mij niet verweren.
ik kan het niet vergeten,
ik heb geroepen,gesmeekt,gebeden.
maar niemand die mij hoorde,
ze konden mij zelfs vermoorden.
niemand die mij troostte,
ik was alleen.
nu...jaren later nog hevige pijn,
om wat ik was en moest zijn.
je moet het vergeten,
aan je toekomst denken.
dat is wat ze mij nu zeggen,
en ik moet weer eens mijn grens verleggen.
ziet niemand dan mijn pijn vanbinnen,
en hoe ik steeds opnieuw moet beginnen.
dat is me al lang afgenomen.
ik was toen nog zeer klein,
en kon het niet voorkomen.
de ellendige jaren gingen voorbij,
en ik deed gewoon wat men wilde.
ik durfde niet te protesteren,
en kon mij niet verweren.
ik kan het niet vergeten,
ik heb geroepen,gesmeekt,gebeden.
maar niemand die mij hoorde,
ze konden mij zelfs vermoorden.
niemand die mij troostte,
ik was alleen.
nu...jaren later nog hevige pijn,
om wat ik was en moest zijn.
je moet het vergeten,
aan je toekomst denken.
dat is wat ze mij nu zeggen,
en ik moet weer eens mijn grens verleggen.
ziet niemand dan mijn pijn vanbinnen,
en hoe ik steeds opnieuw moet beginnen.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, februari 23, 2002 23:26 |
| De laatste zin is natuurlijk de moeilijkste, al je denken wordt gekoppeld aan toen, en toch heb je wel een toekomstvisioen, soms lees ik daarover, maar verleden en visioen zijn niet in evenwicht. Groetje, Hans |
|
| henniehummel: | Zaterdag, februari 23, 2002 21:42 |
| Jawel Linda, ik zie de pijn van binnen wel bij jou. Ik weet wat je doorstaan moet, maak hetzelfde mee. Makkelijk zeggen van de mensen, dat je alles moet vergeten. Zij weten niet wat wij voelen, kunnen niet in ons kijken. Laat ze maar lullen Linda, het is moeilijk genoeg. xxxx en liefs, Hennie |
|
| christina: | Zaterdag, februari 23, 2002 11:58 |
| Lieve Linda Jou lichaam is nu wel van jou En je hebt nog zoveel om je heen om liefde te geven Die kan jij geven wat jij hebt moeten missen Je kinderen Liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||